Het echte verhaal achter de mooie foto’s.
Want laten we eerlijk zijn, we zien graag positieve beelden, mooie beelden, bijzondere koppies...
Maar wat is de realiteit?
Zoveel honden ter adoptie, zoveel baasjes die wij zoeken, zoveel buikjes die gevoed moeten worden, zoveel medische zorg voor de honden die in slechte conditie binnenkomen, zoveel harde betonnen slaapplaatsen, zoveel stress, zoveel herrie, de warme zomer, de koude winter, de extreme regenbuien, zoveel geblaf, zoveel gehuil, zoveel frustratie, zoveel oogjes die je aankijken...
En dan neem je een paar geluksvogels mee naar buiten voor een wandeling en dan zie je de blijdschap dat er vandaag speciaal voor hen gekozen is. De een doet enorm z’n best om niet over het hoofd te worden gezien en de ander zit in een hoekje geduldig af te wachten of hij of zij vandaag de gelukkige is.
De poort van het asiel gaat open!
De wereld gaat voor ze open! Snuffelend, kwispelend, enthousiast speuren ze de boel af, tot het moment daar is, de harde realiteit, de poort gaat weer open, en DICHT.
Terug opweg naar hun kennel, de herrie, de betonnen vloer, de drukte, de etensbakken die leeg raken, zullen ze elke dag gevuld kunnen worden? Zal ik nog eens mee mogen gaan wandelen? Zou ik überhaupt ooit door deze poort naar buiten mogen en nooit meer terug hoeven?
Dagen worden weken, weken worden maanden, maanden worden jaren.
En toch, toch gebeurt het echt, dat jij de kans gaat krijgen!
Want ook dat is realiteit!
Tot gauw lieve vriendjes van Mes Que Gossos
Want laten we eerlijk zijn, we zien graag positieve beelden, mooie beelden, bijzondere koppies...
Maar wat is de realiteit?
Zoveel honden ter adoptie, zoveel baasjes die wij zoeken, zoveel buikjes die gevoed moeten worden, zoveel medische zorg voor de honden die in slechte conditie binnenkomen, zoveel harde betonnen slaapplaatsen, zoveel stress, zoveel herrie, de warme zomer, de koude winter, de extreme regenbuien, zoveel geblaf, zoveel gehuil, zoveel frustratie, zoveel oogjes die je aankijken...
En dan neem je een paar geluksvogels mee naar buiten voor een wandeling en dan zie je de blijdschap dat er vandaag speciaal voor hen gekozen is. De een doet enorm z’n best om niet over het hoofd te worden gezien en de ander zit in een hoekje geduldig af te wachten of hij of zij vandaag de gelukkige is.
De poort van het asiel gaat open!
De wereld gaat voor ze open! Snuffelend, kwispelend, enthousiast speuren ze de boel af, tot het moment daar is, de harde realiteit, de poort gaat weer open, en DICHT.
Terug opweg naar hun kennel, de herrie, de betonnen vloer, de drukte, de etensbakken die leeg raken, zullen ze elke dag gevuld kunnen worden? Zal ik nog eens mee mogen gaan wandelen? Zou ik überhaupt ooit door deze poort naar buiten mogen en nooit meer terug hoeven?
Dagen worden weken, weken worden maanden, maanden worden jaren.
En toch, toch gebeurt het echt, dat jij de kans gaat krijgen!
Want ook dat is realiteit!
Tot gauw lieve vriendjes van Mes Que Gossos
