Wat fijn jou ontmoet te hebben dit voorjaar!!
Op je gemakje liep je heerlijk te scharrelen op het terrein van MQG.
In de schaduw van het tafeltje, waar wij onze paella gezellig zaten te eten met Mari, Quique en de vrijwilligers, lag jij heerlijk siësta te houden.
Wij begrepen het toen niet, en nu nog steeds niet.
Waarom zag niemand jou als adoptie hondje zitten?
Zoveel mooie foto's, filmpjes en oproepen deden wij voor jou.
Maar geen reactie.
Gelukkig werd jij door Mari als haar eigen hond beschouwd.
Jouw leven is zo kort geweest, maar wij zijn ervan overtuigd dat jij het reuze naar je zin hebt gehad bij Mari en haar familie en natuurlijk alle vrijwilligers.
Helaas kan niet elke hond in het asiel vrij rondscharrelen en binnen slapen, maar jij wel.
En achteraf bezien was dit een hele goede beslissing van Mari.
Jij had weinig tijd (al wist niemand dat) en de tijd die je had werd een gouden tijd voor een gouden hondje dat niemand uiteindelijk zag staan.
Maar wij wel.
Dag ❤lieve❤ Iker.