Na een lange tijd afwezig te zijn geweest ( ziekte) ben ik weer aanwezig dus ook bij Aide- Aux-Anes, U wel bekent.
Eigenlijk is er niet zoveel nieuws onder de zon, alles gaat z'n gangetje, er is door een goeie oogst redelijk te eten voor de Heren en Dames dus daar mogen we niet over mopperen. Omdat de winter tot nu toe zacht is hoeven we ook niet iedere dag ijs kapot te hakken wat ook weer minder benzine is voor onze slurper de Tractor.
Waar op dit moment de grootste zorg naar uit gaat is de ziekenboeg.
Dat zijn de Ezels die niet los in de wei kunnen omdat ze gehandicapt of ziek zijn.
Als eerste hebben we Kaid een hele grote ezel die als het aan de Franse doktoren had gelegen allang dood had moeten zijn. Door een castratie die fout ging is hij nooit meer goed geweest. Ook nadat z'n halfbroer Karuso is overleden is hij eenzaam en zielig.
Dus krijgt hij extra aandacht van Walter en mij.
Dan heb je Leo, een ezel die na een operatie blind is geworden maar toch z'n weg goed kan vinden.
Poepoene, een ezel die 14 jaar alleen heeft gestaan en blijkt dan ook blind te zijn.
Zorro, een klein oud mannetje ook blind en deze twee moet je echt begeleiden anders stoten ze zich tot verwondingen toe.
Fanchon , een schatje, kan bijna niet lopen “reuma”
Lydie, maag problemen
Sophietje, maag en darm problemen
Getta, een pony met eigenlijk drie benen, nummer vier hangt erbij en is te kort, foute geboorte. Dus deze dieren vragen elke dag veel aandacht en krijgen dat met liefde
Dan hebben we de grote buiten weides , iedere dag hooi brengen want in de winter is er geen vers gras. Onderhoud van de afrastering , snoeien van heggen met de hand dat wil zeggen honderden meters.Een boer gaat erlangs met z'n maaimachine maar dat hebben we niet dus handwerk. Dus vervelen doen we ons niet.
Gelukkig krijgen ondersteuning van de POA en dat helpt. Nou , dit was het weer ff tot de volgende keer
Vr Groeten Henri Maas